چه دیده ها که دوخته به در شد و نیامدی           چه عمرها ز دوری تو سر شد و نیامدی

چه روزها که تا به شب نام تو برده شد به لب           چه چشم ها که از غم تو تر شد و نیامدی

شنیده بودم از کسی که با بهار می رسی           ببـین که از بهـار هم خبـر شد و نیامدی

بیا ببین دراین جهان امام خوب ومهربان           اسیــر فـتـنـۀ زمـان بشـر شد و نـیامدی

تمام غصه ام همین شده که گویم این چنین           و امـشـبـم بـدون تو سحـر شد و نیامدی

صـبا به یـار آشـنا بگـو که شـاعـر شما           ز دوری رخ تو خون جگـر شد و نیامدی

ازاین زمانه خسته ام بیا که دل شکسته ام           به حق مادری که منـتـظر شد و نیامدی